آدمی دو قلب دارد ...

آدمی دو قلب دارد ...

آدمی 2 قلب دارد ...

قلبی که از بودنِ آن با خبر است

و قلبی که از حضورش بی خبر !

قلب که از آن با خبر است :

همان قلبی است که در سینه می تپد

همان که گاهی می شکند

گاهی می گیرد

گاهی می سوزد

گاهی سنگ می شود

گاهی سخت و سیاه می شود

و گاهی هم از دست می رود ...

با این دل است که عاشق می شویم

با این دل است که دعا می کنیم

با همین دل است که نفرین می کنیم

و گاهی وقت ها هم کینه می ورزیم ...

اما قلب دیگری هم هست ...

قلبی که از بودنش بی خبریم :

این قلب در سینه جا نمی شود

و به جای اینکه بتپد ، می وزد و می بارد و می گردد و می تابد ...

این قلب نه می شکند و نه می سوزد و نه می گیرد

سیاه و سنگ هم نمی شود

از دست هم نمی رود

زلال است و جاری ، مثل رود و نسیم

و آنقدر سبک است که هیچوقت هیچ جا نمی ماند

بالا می رود و بالا می رود و بین زمین و ملکوت می رقصد

این همان قلب است که وقتی تو نفرین می کنی ، او دعا می کند

وقتی تو بد می گویی و بیزاری ، او عشق می ورزد

وقتی تو می رنجی ، او می بخشد ...

این قلب کار خودش را می کند

نه به احساسات کاری داردو نه به تعلق أت

نه به آنچه می گویی و نه به آنچه می خواهی

و آدم ها بخاطر همین دوست داشتنی أند

به خاطر قلب دیگرشان

به خاطر قلبی که از بودنش بی خبر أند !!!